Werkweigering
Onlangs deed de rechtbank Overijssel een interessante uitspraak over een medewerker die zonder toestemming van de werkvloer vertrok.
Verplichting tot werken
Binnen een arbeidsovereenkomst heeft de werknemer de verplichting om te werken tegen betaling van loon. De werknemer is niet altijd verplicht om te werken, terwijl hij wel loon ontvangt. Indien hij ziek is (Artikel 7:629 BW) of op vakantie gaat (Artikel 7:639 BW), dan is er geen verplichting om arbeid te verrichten maar dient het loon wel te worden doorbetaald. Ook als de oorzaak voor het niet werken voor rekening en risico van de werkgever dient te komen, dan heeft de werknemer recht op loon, ook al werkt hij niet (Artikel 7:628 BW).
Op 3 december 2024 deed de rechtbank Overijssel een uitspraak waarin het niet verrichten van werk als werkweigering werd aangemerkt en ontslag op staande voet tot gevolg had.
Feiten
De zaak betrof een medewerker die voor de duur van 7 maanden in dienst was getreden bij de werkgever.
Op 3 juni 2024 kreeg de medewerkster een officiële waarschuwing voor het niet correct in- en uitklokken en het niet maken van haar volledige uren (30,03 uur in 4 dagen in plaats van de overeengekomen 37). Ze was het hier niet mee eens en gaf aan dat ze haar gewerkte uren correct had ingevoerd.
Op 4 juni 2024 werd de medewerkster door haar leidinggevende aangesproken op haar gedrag, zoals het slaan en dicht trappen van deuren en onbehoorlijk gedrag naar collega’s, wat ze ontkende.
Op 5 juni 2024 vroeg de medewerkster vrij voor die middag. Ze weigerde echter aan haar leidinggevende de reden te geven voor dat verzoek. De leidinggevende weigerde vervolgens toestemming te geven. Hij waarschuwde haar voor werkweigering en de mogelijkheid van ontslag op staande voet indien ze die middag alsnog weg zou gaan. De medewerkster verliet daarna zonder toestemming de werkvloer.
Werkgever bevestigde vervolgens het ontslag op staande voet, met de conclusie dat de medewerkster uit was op een breuk door haar gedrag en communicatie.
Uitspraak
De kantonrechter heeft geoordeeld dat sprake was van een rechtsgeldig gegeven ontslag op staande voet. Partijen waren het er over eens dat het ontslag direct was gegeven onder mededeling van de reden van het ontslag. De gedragingen van de medewerker, namelijk het zonder toestemming verlaten van de werkvloer en het weigeren om haar reden voor verlof te delen, werden beschouwd als een dringende reden.
De kantonrechter oordeelde dat deze gedragingen samen met de eerdere waarschuwingen over haar gedrag en het feit dat zij slechts twee maanden in dienst was, ertoe leidden dat van werkgever redelijkerwijs niet verwacht kon worden de arbeidsovereenkomst voort te zetten. Zonder de reden voor de verlofaanvraag mocht de werkgever het verlof weigeren, omdat niet duidelijk was waarom er op zo’n korte termijn verlof nodig was.
Ook in de procedure heeft de medewerker niet medegedeeld waarom ze niet wilde werken en daarom kon de kantonrechter dit ook niet meewegen in de beoordeling van het ontslag. De kantonrechter komt tot de conclusie dat de werkgever terecht ontslag op staande voet heeft gegeven.
Advies
Wil je verlof opnemen, maar wordt dit door jouw werkgever geweigerd? Of heb je een medewerker die zonder mededeling of reden niet verschijnt op het werk? Neem dan contact op met Schellart Advocaten. Onze advocaten zijn gespecialiseerd in het arbeidsrecht en kunnen je adviseren over jouw positie.
